یک مخزن خوردگی برای انجام خوردگی تسریع شده سه میلگرد بستر گالوانیزه به قطر 16 میلی‌متر آماده شد. مخزن با محلول 5% کلرید سدیم، از نمک معمولی و آب لوله کشی پر شد.
میلگردهای 300 میلی متری در محلول غوطه ور شدند تا به عنوان آند یک سلول الکتروشیمیایی عمل کنند. چند میلگرد اضافی نیز در محلول آب نمک غوطه ور شدند تا به عنوان کاتد عمل کنند.
این سه میلگرد به صورت سری به هم متصل شدند و اطمینان حاصل شد که اولین میلگرد از سه میلگرد بیشترین جریان الکتریکی را جذب می کند.
انتظار می رفت که این امر بیشترین میزان تلفات جرمی را در میلگرد اول ایجاد کند. دو میلگرد دیگر، همانطور که در اتصال سری به هم متصل می شدند، جریان الکتریکی کمتری دریافت می کردند و در نتیجه میزان خوردگی کمتری را به همراه داشتند.
این رویکرد منجر به مقادیر مختلفی از خوردگی در سه میلگرد در صورت نیاز برای آزمایش شد. یک منبع جریان DC 15 ولتی برای تامین جریان الکتریکی به سلول الکتروشیمیایی از طریق آندها و کاتدها استفاده شد.
تنظیمات آزمایشی خوردگی تسریع شده میلگردها در شکل 1 نشان داده شده است. محصولات خوردگی حاصل را می توان شناور روی محلول آب نمک مشاهده کرد.
پس از سه روز عبور جریان الکتریکی مداوم از سلول الکتروشیمیایی، فرآیند متوقف شد و میلگردهای آند از محلول خارج و کاملاً تمیز شدند. برای تعیین میزان کاهش وزن ناشی از خوردگی، میلگردها توزین شدند.
برخی از قطعات میلگردها خارج از مخزن محلول بوده و دچار خوردگی نشدند و در محاسبه کاهش وزن حذف شدند. فرض بر این بود که کاهش وزن ناشی از خوردگی به طور یکنواخت در طول خورده شده میلگرد رخ می دهد.
