عدس یک محصول مغذی مهم است که به دلیل دارا بودن مواد مغذی درشت و عدس سبز ریز مغذی بالا از جمله مواد معدنی در سرتاسر جهان کشت و مصرف می شود.
مواد معدنی چندین اثر مفید بر سلامت انسان دارند. بنابراین، عدس نقش عمده ای در امنیت غذایی، به ویژه در میان کشورهای کم درآمد دارد.
هدف بررسی حاضر برجسته کردن دانش موجود در مورد ترکیبات معدنی عدس، مقایسه آن با میزان توصیه شده رژیم غذایی و دریافت کافی مواد معدنی است.
بررسی متون مربوط به نقش فیزیولوژیکی آن، ارائه اطلاعات دقیق در مورد عوامل مختلف ضد تغذیه ای که از فراهمی زیستی آن جلوگیری می کنند و ارائه می کند.
راه حل هایی برای افزایش فراهمی زیستی مواد معدنی در دانه های عدس اتخاذ شده است. بنابراین، جستجوی ادبیات با استفاده از منابع معتبر انجام شد: Elsevier، Springer، PubMed، و CrossRef.
بر اساس مطالعات قبلی، به عنوان مثال، 100 گرم عدس پخته ممکن است برای پوشش مقدار توصیه شده رژیم غذایی/دریافت کافی آهن در نوزادان زیر شش ماه و کودکان یک تا سه ساله کافی باشد.
صد گرم عدس پخته شده همچنین ممکن است مقدار توصیه شده غذایی/میزان کافی روی و منیزیم را در نوزادان و کودکان یک تا سه ساله پوشش دهد.
از این رو، ضروری است که دانشمندان همچنان به نشان دادن اهمیت حبوبات به عنوان یک منبع معدنی و اثرات آن بر سلامت انسان ادامه دهند.
در واقع، عدس باید برای اهداف مختلف، عمدتاً برای از بین بردن سوءتغذیه، به شرط متعادل بودن مورد استفاده قرار گیرد. عدس باید در میان وعده ها یا هنگام تهیه غذای خانگی، مدرسه یا بیمارستان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، گنجانده شود.
